Beste Canavarı

Okuma yazmayı öğrendiğimden beri beste yaparım ben.
Hepsi birbirinden muhteşem ama. Anlatamam yani.

Geçenlerde yine, somut hatıralarım arasından beste defterimi buldum. Sayfaların arasında bir besteye rastladım. Bana ait değil.


Küçükken bir arkadaşıma, düzenli olarak, şarkılarımı söylerdim. Sonra bir gün, "Benim de bir bestem var aslında." dedi.

"Söyleseneğğ!" diye yalvardığımda, utana sıkıla söyledi bestesini.

Şöyleydi:

Fincanı çalkala.
Belini de kıvırtma.
Ellere hiç uyma.
Sakın beni aldatma.

Kıskançlığımdan çatır çatır çatlamıştım.
"Neden benim bestelerim bu kadar güzel değil tanrığğm?" diye üzüldüğümü biliyorum lan.
Kıza ilah gözüyle bakmaya başlamıştım resmen.