22 Temmuz 2011 Cuma

Personal responsibility

Kan.

Ağlarken artık gözyaşlarım yanaklarıma değmiyor bile resmen gözlerimden fışkırıyorlar. Midem bulanıyor. Titriyorum.
İnsanlar bıkmadan usanmadan soruyorlar. Kapayın çenenizi. Ve defolun.
Gözlerim şiş. Hayatımın en korkunç şarkısı.
Kusmam gerekiyor.
Bağırmam lazım.
Yazılar, harfler karıştı.
Ölmem lazım ve gömülmem gerekiyor. Sonra tıpkı sevdiğim insanlar gibi çürümem gerekiyor. Gözlerimin yerinde kurtların gezinmesi gerekiyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder