Aforizmalar.

Ben liseye doğdum.

Cidden lan ilkokul ve ortaokuldan hiç bir halt hatırlamıyorum.

Bizi böyle aldılar doğar doğmaz OKS'ye soktular, ben tökezledim, bok gibi bi okula gittim.

Arkadaşlarımı sevmedim, önüme gelen ilk fırsatta onları sattım ve lise bir bitti.

Lise 2 arkadaşsız bir yılımdı ona buna sataştım, derslerimi katlettim derken o da bitti.

Lise 3 ü hiç anlamadım zaten.

Başladı, hoop birinci sınavlar oh dedim ikinciler, ooo derken üçüncüler!

Pat! ikinci dönem. Ona da denden zaten, tek farkı bir arkadaş grubu edindim okuldan kaçma adeti geliştirdim. Bir çocuk buldum faceden onu ekledim beğendim taptım ama konuşmadım.

Yaz tatilinde onunla tanıştım iki gün takıldık ve elime yüzüme bulaştırdım( hiç beceremiyorum arkadaş bu erkeklerle bir arada olmayı sıkmayayım diyorum günde bir kez mesaj atıyorum yok anacım mesaj atmıyorum diye kızıyor! Gerçek ben günde 20 mesaj atar buna ne diyorsun peki?! Çok mu iyi! Çok mu ilgili?!)

Neyse...

23 eylül benim doğum günümdü. Hiç bir plan yapamadım ona hayır buna hayır derken geldi geçti bile. Geçen sene ki gibi alışveriş yaparak kutladım. Ne aldım dersiniz? Çorap.

Şimdi lise sondayım an be an hayatıma sıçıyorum farkındayım da ama zihnim;

Deniz kenarında kumsala uzanmış dalga sesleri eşliğinde sadece ayı izliyor,

Ya da başak tarlasının ortasında beyaz bir elbiseyle koşuşturuyor,

Çimlerde yuvarlanıyor,

Ya da sahneye fırlamış chris martin ile birlikte ''fix you'' yu söylüyor,

Hiç olmadı bir atın üstünde saçlarını savura savura uzaklaşıyor,

Arada sırada hala yaz aşkıyla o sahile de kaçıyor...